Tijd voor een Coalitie Mondzorg Amsterdam

Sociale tandartsen. Mondzorg terug in de basisverzekering. Een verhoging van de vergoeding van mondzorgkosten in de collectieve zorgverzekering. Het beschikbaar maken van preventiemiddelen, zoals ragertjes en tandpasta, en mensen die je hier uitleg over kunnen geven, op sociale plekken in Amsterdam.

Dit zijn de belangrijkste aanbevelingen die terugkwamen in onze gesprekken met onderzoekers van de ACTA en andere partijen die over tandartskosten gaan in Amsterdam. En terwijl wij hierover spraken, is er ook op grotere schaal aandacht gekomen voor het belang van betaalbare mondzorg. In dit artikel in het Parool lees je precies dezelfde voorbeelden die wij kenden en over vertelden: kauwen op witte bolletjes omdat je gebit er slecht aan toe is. En die witte bolletjes zijn kenmerkend voor een ongezond dieet, dat weer allerlei andere gezondheidsproblemen meebrengt. Maar naar de tandarts gaan? Dat is onhaalbaar. Dat is te duur, dan krijg je meteen een torenhoge rekening en de angst daarvoor is verlammend. Dan maar niet. En wachten totdat je een kunstgebit vergoed uit de basisverzekering kan krijgen. Maar ook dan nog zijn er kosten, om alle tanden te trekken. Het is een gebed zonder end.

Goede mondzorg is een ver-van-mijn-bedshow voor mensen met weinig geld door angst, onbetaalbaarheid en onbereikbaarheid. Dit terwijl er zó veel mensen en partijen in de stad bezig zijn om hier iets aan te doen. Wethouders, beleidsambtenaren, onderzoekers en welzijnsogranisaties én sommige tandartsen zelf zitten hier al op maar van grote systeemverandering is nog geen sprake. Daarvoor heb je meer nodig dan kleine instanties of regelingen die pleisters plakken. Daarvoor heb je een sterkere lobby nodig. En hoe krijg je dat voor elkaar? Interdisciplinaire samenwerking.

We hebben gesproken met onderzoekers van het Tandheelkundig Centrum, met medewerkers van het Fonds Bijzondere Noden, met buurtteammedewerkers, met tandartsen en mondhygiënisten die op eigen initiatief al toegankelijker zijn voor mensen met een kleine portemonnee, met mensen die gaan over de collectieve zorgverzekering in Amsterdam én mensen die aanbevelingen doen over mondzorg voor het ministerie van Volksgezondheid. Tijdens deze gesprekken werd vond al een basale verandering plaats: deze partijen wisten elkaar te vinden. Er is al zo veel mogelijk in Amsterdam: met hulp van het Buurtteam kun je soms aanspraak maken op het Noodfonds voor mondzorgkosten of bij de ACTA terechtkomen voor een behandeling (maar dan moeten ze wel weten dat en hoe dit mogelijk is). Het Noodfonds is bezig met een lijst van tandartsen die hun praktijk openstellen voor een sociaal tarief, maar ook die tandartsen kunnen extra financiële ondersteuning gebruiken. De mensen van het ministerie waren op zoek naar ervaringskennis om hun beleidsideeën te toetsen en wij (de mensen met ervaringskennis) delen deze ervaringen graag, over landelijke mondzorgregelingen maar ook over de werking van de collectieve zorgverzekering, waar we al eerder aanbevelingen voor hadden.

Wat nou als deze partijen elkaar nou niet één- of tweemalig zien om zorgen te delen en elkaar te leren kennen, zoals nu gebeurd is, maar structureel samen gaan werken? Om deze aanbevelingen sámen onder de aandacht te brengen? En de toegankelijkheid van mondzorg voor mensen in armoede daadwerkelijk mogelijk te maken? Daarvoor is wilskracht nodig - die nu gekweekt is - maar ook middelen. @Gemeente Amsterdam: maak budget vrij voor een Coalitie Mondzorg Amsterdam!