Op 9 februari organiseerde De NoordAs in samenwerking met antropoloog Esther Sarphatie de verhalenavond 'Soup & Stories: verhalen over armoede in Amsterdam Noord.'
18 stoelen op een Perzisch tapijt, een tafel met drankjes en een enorme pan soep. Dat is hoe de verhalenavond begon in de Ark.
Een deel van de vaste groep van de NoordAs stroomt de koffiezaal binnen. De Ark is 'ons' thuishonk en nodigt uit tot kletsen. We zagen elkaar drie dagen geleden nog, net zoals elke week op maandag. Een ander deel van de mensen die binnenkomt is nieuw. Buurtbewoners, geïnteresseerden, vrienden van. Ze kijken zoekend om zich heen of zijn dankbaar een bekend gezicht te zien. Als we in de kring gaan zitten zijn we nog niets van elkaar.
Maar als mensen beginnen te vertellen, valt de afstand langzaam weg. Esther Sarphatie opent het gesprek en benoemt de kracht van verhalen voor ons sociaal weefsel. We horen een gedicht en verhaal van actrice Anna Rottier over de angst voor armoede. Over elke cent opsparen om vervolgens dertig jaar vooruit te kunnen, maar nooit het gevoel te hebben dat het genoeg is. Over het verkiezen voor je passies boven financiële stabiliteit, en zo altijd achtervolgd blijven worden door een gevoel van onrust. Er volgt een gesprek wat het betekent als het niet bij een gevoel blijft, maar werkelijkheid wordt. En hoe onmachtig je je voelt als je altijd je zaakjes op orde hebt gehad, maar door omstandigheden toch in die situatie terecht komt. We voelen de frictie tussen wat een angstbeeld is voor de een maar de dagelijkse realiteit voor een ander. Maar ook verbintenis, voor hoe dit ons allemaal kan gebeuren - en dat het voor niemand zo zou moeten zijn.
Dan volgt een verhaal van Jena, uit onze vaste NoordAs groep, over uitbuiting en de bodem van de put bereiken. Wanneer je jezelf niet weerbaar kunt opstellen doordat je de taal nog niet beheerst of het systeem nog niet goed kent. Wanneer je je ziek werkt om de eindjes aan elkaar te knopen totdat het letterlijk niet meer gaat. Maar het is ook een verhaal over hoop. Over hoe je je deze ervaringen eigen kan maken en kan inzetten voor iets positiefs, door middel van vrijwilligerswerk. Het riep reacties op van indruk en verontwaardiging; dat dít zo in Nederland kan gebeuren. Dat je je kinderen nooit meer kan zien om voor je kinderen te kunnen zorgen. En het zorgt voor schrik voor wie er zelf geen ervaring mee heeft - wat de kopzorgen door geldzorgen écht kunnen doen met mensen.
Na een ronde zware verhalen en twee kommen soep is het tijd voor de derde verteller.
"Het voelt bijna verkeerd om nu te beginnen over zoiets lichts als mijn verhaal," benoemt Leo Willemse. Zijn verhaal zal gaan over zijn opa, die onder andere ijscoman is geweest in Noord. Hij heeft foto's bij zich uit de jaren '30 van de vorige eeuw.
"Alle verhalen mogen er zijn," herhaalde Marijke, van de NoordAs. En dat blijkt. Er volgt een verhaal dat niet zozeer over het gebrek aan geld gaat, maar dat een context schetst van wat Amsterdam Noord allemaal is (geweest). En ook dat roept herkenning op - maar dan op een heel andere manier. De foto's gaan rond en er wordt geroezemoesd over de locaties die we zien. "Hier heb ik ook op school gezeten," "dit is bij mij om de hoek!"
De sfeer wordt anders, gezichten glimmen. Voor het geluk geen armoede te kennen hoef je je niet te schamen. Een mens is zo veel meer dan wat die te besteden heeft. En armoede en rijkdom kennen veel verschillende vormen en gezichten.
We sluiten af met een uitnodiging. Roepen deze verhalen een gevoel van urgentie op? Ook als je zelf geen ervaring hebt met geldzorgen, of zelfs met Amsterdam Noord. Wat het ook is dat je zou willen bijdragen aan de NoordAs - het promoten van activiteiten, het schrijven van teksten, het meedenken over hoe de politiek bereiken - je bent nodig, en je bent welkom. Samen staan we sterker - kom langs! Praat mee! Bereik ons en stuur ons een bericht.
De Soup & Stories waren voor herhaling vatbaar. Een stukje van iemands leven proeven, letterlijk en figuurlijk, zorgt voor de verbinding die we zo nodig hebben. Wie zien en spreken we de volgende keer in de Ark?